Jak zobrazować śledzionę?
- głowicę należy umieścić wysoko, najczęściej w linii pachowej środkowej lub tylnej, skośnie, tak by obrazować w przestrzeni międzyżebrowej (znacznik głowicy na godzinie 2)
- głęboki wdech może przeszkadzać!
- pomocne jest ułożenie ramion pacjenta za głową
Jak wygląda prawidłowa śledziona?
- echogeniczność prawidłowej śledziony jest podobna do echogeniczności miąższu wątroby
- ma charakterystyczny kształt i gładkie zarysy
- w śledzionie nie znajdziemy tak licznych przewodów jak w miąższu wątroby
Prawidłowo długość śledziony, czyli wymiar mierzony od jednego bieguna do drugiego, nie powinien przekraczać 120mm. Ta wielkość może się znacznie wahać w zależności od wzrostu pacjenta. Zdarza się, że u pacjenta bardzo wysokiego długość będzie nieco większa niż 120mm, ale nie będzie to związane z powiększeniem narządu!
Do powiększenia śledziony u osób dorosłych dochodzi najczęściej w wyniku:
- nadciśnienia wrotnego
- chorób hematologicznych
U dzieci powiększenie śledziony najczęściej związane jest z infekcjami np. mononukleozą. W przypadku osób dorosłych taka przyczyna jest dużo rzadsza niż te dwie wymienione powyżej.
Przy obrazowaniu śledziony możemy natrafić na znaleziska, które nie mają znaczenia klinicznego, ale należy je znać, by wiedzieć jak je zinterpretować!
Śledziona dodatkowa
Szacuje się, że około 10% populacji ma śledzionę dodatkową. Mają one zazwyczaj postać drobnych, owalnych struktur widocznych najczęściej w okolicy wnęki śledziony albo bieguna dolnego. Ogniska takie mają echogeniczność i echostrukturę identyczną jak miąższ śledziony głównej. Ich średnica na ogół nie przekracza kilkunastu mm, ale może zdarzyć się, że będą dużo większe!
kissing sign/ beaver tail sign
Zdarza się, że lewy płat wątroby pacjenta jest wydatny i sięga daleko poza linię pośrodkową ciała. Może się wtedy stykać z miąższem śledziony. Widzimy go jako pasmo o nieco innej echostrukturze, położone bezpośrednio nad wypukłością śledziony. Taki obraz najczęściej widoczny jest u szczupłych osób z wąską klatką piersiową.
Obecność takiego nieco hipoechogenicznego pasma w okolicy torebki śledziony może nam nasunąć podejrzenie obecności zbiornika/krwiaka podtorebkowego w tym narządzie. Warto wiedzieć o jego istnieniu, by nie rozpoznać tego groźnego stanu tam gdzie go nie ma.
Poniżej widać krwiaka okołośledzionowego. Na pierwszy rzut oka widać różnicę między kissing sign, a krwiakiem. Krwiak ma znacznie bardziej niejednorodną echostrukturę, widać w nim też nieregularne, płynowe obszary. Poza tym, co chyba najważniejsze, u pacjenta z kissing sign nie będziemy mieli wywiadu pourazowego.
Zmiany ogniskowe
W śledzionie, tak jak w każdym narządzie miąższowym, możemy stwierdzać obecność zmian ogniskowych. W porównaniu z wątrobą czy nerkami zmiany ogniskowe w śledzionie są dużo rzadsze. W przypadku obecności zmian ogniskowych w śledzionie proponuję przyjąć strategię taką samą jak w przypadku zmian ogniskowych w innych narządach jamy brzusznej – wysyłamy pacjenta na badanie USG w pracowni celem weryfikacji i określenia dalszego postępowania. Poniżej torbielowata zmiana w śledzionie.
